20 januari 2014
5 februari 2013 Ð Ik ben 23 jaar en heb een jaar lang rond gelopen met een hernia. Toen ik gedurende de laatste 4 maanden zeer weinig meer kon en het grootste deel van de tijd niet meer kon slapen zonder pijnstillers heb ik besloten voor een operatie. Keuze was tussen de PTED en de klassieke methode. Beide operaties besproken met de neurochirug in het ziekenhuis; deze gaf aan dat op niveau L5/S1 de meer ingrijpende ÒopenÓ operatie wat hem betreft de beste optie was. Op de vraag waarom de PTED geen mogelijkheid was reageerde hij ontwijkend, maar na doorvragen werd duidelijk dat de voornaamste reden waarom hij hier geen ervaring mee had was dat de techniek Òmoeilijk was aan te leren.Ó Niet bepaald de meest belangrijke overweging als je op het punt staat iemand in je rug te laten snijdenÉ De operatie zelf verliep vlekkeloos. Ben niet bepaald het type dat zich geheel zorgeloos in de tandartsstoel laat zakken dus ik zag al helemaal op tegen de operatie, maar dat had niet gehoeven. Iedereen is heel aardig en behulpzaam en men doet er alles aan om je gerust te stellen. De pijn stelt niets voorÉ zeker niet voor een herniapatient. Nu, 7 weken na de operatie, ben ik vrijwel pijnloos. Meteen na de operatie was de pijn in mijn benen en rug al vrijwel helemaal weg. Tussendoor nog wel veel spierpijn gehad (niet vreemd na een jaar lang krom lopen) en door een klein ongelukje even bang geweest dat ik een recidive had veroorzaakt, maar dit bleek gelukkig niet het geval te zijn. De kliniek is zeer goed bereikbaar in de weken na de operatie en voorzag me van goed advies op dit soort momenten. Kan niet anders dan de kliniek, de operatiemethode en vooral alle geweldige mensen die daar werken van harte aan te raden.