Het vooruitzicht was een verder leven in de rolstoel over niet al te lange tijd.

20 januari 2014

Donderdag 6 mei 2013. Na maanden tobben over wat mijn probleem nu eigenlijk was, werd er uiteindelijk een MRI gemaakt. Hieruit bleek dat ik een hernia had. De orthopeed in het ziekenhuis gaf aan niet te opereren maar stuurde me door naar de pijn-polikliniek. Het vooruitzicht was een verder leven in de rolstoel over niet al te lange tijd. Niet een aangenaam vooruitzicht! In onze kennissenkring hadden we al meegemaakt welke een volledige genezing bij dit soort problemen mogelijk zijn in rugkliniek Iprenburg. Daarom heb ik besloten contact op te nemen met de rugkliniek. Dokter Iprenburg heeft na het bekijken van de MRI geconstateerd dat ik wel degelijk geopereerd kon worden en heeft dit ook gedaan op 18 april 2013. Dit is allemaal heel goed verlopen en nu 7 weken later ben ik weer de hele dag bezig, nog wel met enige voorzichtigheid – ik ben toch aan mijn rug geopereerd. Dat dit in de nederlandse gezondheidszorg nog steeds geen algemeen aanvaarde techniek is toont weer eens aan hoe kneuterig we in nederland bezig zijn. Egootjes zijn belangrijker dan het welzijn van de pati‘nten. Vooral de korte termijn waarop we geholpen zijn en de minimale impact op het lichaam zijn een prettige omstandigheid. ƒŽn en ander maakt het ons nu mogelijk naar onze kleinkinderen in amerika te gaan (bijna 8 weken na de operatie). Als we terug zijn dan hopen we de ballroom danstraining weer te kunnen beginnen.