22 december 2015
17 november was voor mij een dag met een gouden randje met diamanten omlijsting!
Met heel veel pijn kon ik lopende met een beugel en behulp van een stok de 10 meter lopen van wachtkamer naar garderobe en verpleegzaal. Wie zou kunnen geloven dat ik 2 uur na de operatie zonder stok maar vooral ZONDER pijn zelfstandig naar de auto zou lopen? Niemand toch?
Dit was de tweede keer dat de “reguliere” medici volledig faalde! In 2012 had ik vreselijke rugpijn maar er zou niets aan de hand zijn medisch gezien… Ik werd dus doorgestuurd naar een pijnpsycholoog, die zou me wel van het waanidee afhelpen… In 2013 was de pijn inmiddels zo erg dat ik verder zocht en terecht kwam in Bad Bentheim Duitsland. Hoezo verbeelding? Nee. Daar werd geconstateerd dat 3 tussenwervelschijven weggesleten waren en de zenuwbanen naar beide benen volledig afgekneld waren.. Nog even wachten en ik had een dwarslaesie gehad… een 6 uur durende spoedoperatie, spondyodelese over 4 wervels, 2 weken ziekenhuis en 3 maanden keihard revalideren later kon ik weer lopen.
Helaas kon ik er niet echt lang van genieten. Einde 2014 werd het al minder, maar voorjaar 2015 was het foute boel. Uitstralende pijn in been, klapvoet en steeds vaker zeer ernstig vallen door uitval van been. Weer overal geweest, maar weer niemand die me kon helpen. In het Radboudziekenhuis te Nijmegen zei men mij: “u bent al zo vaak geopereerd (??eenmaal maar hoor…), wordt tijd dat u accepteert dat er geen verdere behandel mogelijkheden meer zijn.” En terwijl hij dat zegt is hij druk aan het typen en kijkt hij je niet eens aan…. Triest! Op dat moment val je figuurlijk gesproken in een diep gat, niet te geloven. Ik kon nl inmiddels praktisch niet meer lopen, zat in een rolstoel en de scootmobiel was aangevraagd.
Totdat ik op een zaterdagavond, verdrietig en wanhopig van de pijn zat te surfen op het net. Was aan het opzoeken wat een foraminale hernia eigenlijk was. Kwam op een site met een heel duidelijke uitleg en meteen een doorlink naar de kliniek en een vragenformulier. Met een paar dagen al antwoord met verzoek om mri op te sturen.
Zo gezegd zo gedaan. Weer een paar dagen later al antwoord dat dr. Iprenburg WEL mogelijkheden zag voor herstel middels een operatie! In alle rust krijg je een uitgebreide uitleg. En wat een tempo! Niets maanden wachttijd, nee donderdag 12 november spreekuur, 13 november cardio-onderzoek en dinsdag 17 november operatie en die met verbluffend resultaat.
Het is inmiddels 4 weken verder, rolstoel en rollator zijn weer weg, scootmobiel is afgezegd, ik heb geen pijn meer, zitten gaat weliswaar nog moeizaam maar loop inmiddels al zonder problemen 3 maal per dag 2 km heerlijk in de vrije natuur en dat bouw ik voorzichtig uit. Mijn streven en hoop is om weer een keertje met minimaal windkracht 7 langs het strand van Schoorl tegen de wind in te lopen. Gaat lukken 🙂 En wie weet rij ik volgend voorjaar weer op mijn CBF 600 richting Veenhuizen om een kopje koffie te drinken. Wat heerlijk om weer plannen te kunnen maken voor vakantie, wat een mogelijkheden plotseling. In ieder geval Grieks-orthodox paasfeest in Pahi, ( is al geboekt ) Meteora bezoeken natuurlijk en we zijn bezig met plannen maken voor camperreis naar Sevilla/Granada/Cordoba. Iets anders dan gebonden te zijn aan je scootmobiel.
Ongelooflijk! Margreet Schilder