24 augustus 2015
Het leven lacht mij 5 weken na de operatie vanaf dag één al weer toe. En daar ben ik Dr. Iprenburg en zijn fantastische team intens dankbaar voor. De geweldige zorg die hij samen met zijn team levert, zal ik niet snel vergeten!
Vanaf mijn 16e levensjaar heb ik altijd al rugklachten. En inmiddels hoeft men mij niet meer uit te leggen wat het verschil is tussen rugpijn na een dagje in de tuin te hebben gewerkt en beklemmende en uitstralende zenuwpijn.
Zoals het bij zovelen gaat, eerst meermaals per week fysiotherapie. En toen ik daar na ruim een jaar tegen een muur omhoog liep, via een omweg in Duitsland, door de huisarts doorverwezen naar de revalidatie arts in het Martini ziekenhuis in Groningen. Alle zorgverleners trokken mijn verhaal in twijfel, als ik mijn gedachten op tafel legde en opperde dat ik een hernia had. Allerhande alternatieve verklaringen werden aangedragen door de zorgverleners. Uiteenlopend van stress, drukte op het werk en herhaaldelijke vragen als ‘weet u zeker dat u geen problemen in de relationele sfeer heeft?’, zorgen ervoor dat je gewoon aan jezelf en je eigen pijn begint te twijfelen.
Het slikken van pijnstillers werd op een gegeven moment een dagelijkse gewoonte en de grenzen van alles wat ik op een dag innam vervaagden compleet. In elke vensterbank in huis lagen willekeurige strips paracetamol en Ibuprofen, direct voor het grijpen. Zelf weet je vaak niet meer wat je in welke combinatie of hoeveelheid in het afgelopen half uur hebt ingenomen. De huisarts doet er nog een schepje bovenop met zware pijnstillers, omdat reguliere pijnstilling op een gegeven moment niet meer afdoende is en twee weken lang 24 uur per dag plat liggen ook niet de bedoeling is. Ten einde raad en niet wetende hoe je de dag door moet komen, krijg je aanvullend ter kalmering nog eens Diazepam voorgeschreven.
Uiteindelijk besluit de revalidatie arts in het ziekenhuis na aandringen van mijn kant toch een MRI te maken. Wanneer een week later de uitslag volgt en jezelf inmiddels niet meer gelooft dat het om een hernia gaat (want alles en iedereen trekt het in twijfel), dan komt het toch nog als een klap in het gezicht als blijkt dat het om een fors uitpuilende hernia gaat. Schoorvoetend moet men dan toch toegeven dat tegen alle verwachtingen in (jaja), er toch sprake is van een hernia. Op weg naar huis, heb ik geloof ik wel 100 keer gezegd ‘Zie je wel, ik ben niet gek!’. Het meest frustrerende aan de emotionele achtbaan van pijn is dan ook het onbegrip en dat achteraf blijkt dat je diep van binnen al veel eerder voor jezelf op had moeten komen.
Na uitvalsverschijnselen in de voet wordt besloten tot een operatie in het ziekenhuis. Maar de blijdschap en het vooruitzicht op een oplossing is maar van korte duur als je vervolgens te horen krijgt dat je na meer dan een jaar lang aanmodderen, aanhoudende pijn en onbegrip, eerst nog 5 weken moet wachten op een eerste gesprek en dat een operatie daarna nog eens 6 á 7 weken op zich laat wachten. In complete verbijstering voelt een oplossing mijlenver weg.
Omdat je als zelfstandige maar één doel voor ogen hebt, zo snel mogelijk weer aan het werk, kwam het punt dat ik nu echt voor mijzelf moest kiezen en kwam ik bij Dr. Iprenburg terecht. Hoe snel kan het gaan? Omdat bij de herniakliniek wel begrepen werd dat 3 maanden wachten geen optie was, werd op maandagavond mijn MRI beoordeeld, dinsdag werd ik uitgenodigd voor het spreekuur van woensdag en met 2 beetjes geluk lag ik op donderdag al op de operatie tafel.
Zonder enige spanning en vol vertrouwen ben ik zelf naar de kliniek gereden op de dag van de operatie, in de wetenschap dat er eindelijk licht aan het einde van de tunnel kwam. De voorbereiding, de operatie en nazorg door Dr. Iprenburg en zijn team zijn dermate professioneel dat ik geen moment getwijfeld heb aan een andere uitkomst dan een positief resultaat. Uiteraard ben ik ook gewezen op risico’s en gevaren, het is en blijft immers een operatie. Maar vanaf het eerste moment wist ik dat ik aan het juiste adres was en dat als er een oplossing was, dat die hier gevonden zou worden.
De operatie op zich stelde in mijn beleving niet veel voor en na de operatie kon ik een paar uurtjes later al weer lopend en in de auto naar huis, opgehaald door familie. Na 12 dagen mocht de pleister eraf en moest ik de ‘operatiewond’ met een vergrootglas opzoeken. Achteraf ben ik erg blij dat ik gekozen heb om mij zo snel mogelijk te laten opereren bij de herniakliniek middels de PTED methode. Tijdens de operatie bleken er namelijk toch kleine verklevingen te zijn, die er op duiden dat de hernia er al langer heeft gezeten. Ik ben blij dat er daarom langs deze weg snel is doorgepakt en dat ik niet nog 3 maanden op een operatie in het Martini ziekenhuis gewacht heb.
Binnenin is natuurlijk het nodige gebeurd, dus met dien verstande dat ik rustig aan moest doen (wordt ook allemaal keurig netjes uitgelegd), was ik binnen een paar weken al weer actief op het werk met lichte kantoorwerkzaamheden. Wat een bevrijding, gewoon weer heerlijk pijnvrij aan het werk! Ik kan dan ook niet anders concluderen dan dat behandeling door Dr. Iprenburg gelijk staat aan ‘kiezen voor jezelf en je eigen gezondheid’. En dat is uiteindelijk wel je belangrijkste bezit!